فعل در زبان انگلیسی چیست؟

در این درس آموزش زبان انگلیسی از وب سایت ایزولرن – آموزش آنلاین ویدیویی به بررسی فعل در زبان انگیسی می پردازیم.

این درس درباره ی افعال و انواع مختلف آن هست و همچنین میخواهیم اشتباهاتی که زبان آموزان در این رابطه مرتکب میشوند را به شما نشان بدهیم.

فعل چیست؟

 فعل کلمه ایست که یک عمل یا یک موقعیت را بیان میکند. اگر بگوییم فعل در زبان انگلیسی پادشاه است پُر بیراه نگفته ایم. کوتاه ترین جمله در انگلیسی فقط از یک فعل ساخته می شود مانند Stop! . شما با یک کلمه دیگر نمی توانید جمله ای تک کلمه ای بسازید.

دو نوع فعل داریم: افعال حالتی ( state verbs) و افعال حرکتی (action_ dynamic verbs).

حالا تفاوت این دو چیه؟!

افعال حرکتی بیانگر اعمال فیزیکی هستند.

مثال: kick, shout, run, climb, stand, sit, grow

اما افعال حالتی فعل هایی هستند که یک موقعیت و یا حالت رو بیان میکنند.

مثال: be, have, think, like, own

به این جمله توجه کنید: _ I have a large family یعنی من یک خانواده ی بزرگ دارم.

فعل have در اینجا یک فعل حالت یا همون state verb هست.

کار فیزیکی انجام نگرفته و فقط یک موقعیت رو بیان کرده.

یا همینطور این جمله:

_ Julia likes chocolate ice cream. که به این معنیه که جولیا بستنی شکلاتی دوست داره.

آیا در این جمله جولیا عملی انجام داده؟

خیر. این جمله فقط اطلاعاتی درباره ی جولیا به شما میدهد.

اما چرا ما باید این تفاوت ها رو بدونیم و آیا اصلا دونستن آنها مهم هست یا خیر؟!

بله مهمه. یک دلیل که باید این افعال رو بشناسیم این هست که افعال حالتی را نمیتوان به صورت استمراری و همراه با –ing آورد.

فقط افعال حرکتی را میتوانید به صورت استمراری درآورید.

مثال:

 .The children are playing in the park

? Who’s shouting

هردوی این جملات درست هستند چرا که افعال play و shout اعمال فیزیکی هستند و جزو افعال حرکتی اند و ما میتونیم اونها رو به صورت ing دار بیاوریم.

اما نمیتونیم بگیم:

.I’m having a large family

.Julia is liking chocolate ice cream

این اشتباهیه که بسیاری از زبان آموزان تکرارش میکنن، یعنی از ing برای استمراری کردن state verbs استفاده میکنند.

خب حالا میریم سراغ دسته ی دوم افعال که شامل ۱- افعال اصلی (main) و ۲- افعال کمکی (helping/ auxiliary) هست.

انواع فعل در جمله

وقتی یک فعل در جمله ای استفاده میشه میتونه به دوصورت بیاد.

میتونه به عنوان فعل اصلی جمله اومده باشه یا فعل کمکی باشه.

مهم ترین افعال کمکی be, do, have هستند.

به این مثال ها توجه کنید:

. Luciana is working now

در این جمله ما دو تا فعل داریم: is و working.

فعل working که به معنای کار کردن هست فعل اصلی ماست چون داره از انجام عملی حرف میزنه و فعل is فعل کمکی هست.

کاربرد اون چیه؟! این فعل در این جمله کمک کرده تا بتونیم زمان جمله رو به وسیله ی اون نشون بدیم.

وقتی میگیم is یعنی الان داره کار میکنه اما اگر میگفتیم was منظورمون زمان گذشته بود.

پس کمک برای بیان زمان جمله یکی از کارهایی هست که افعال کمکی میتونن انجام بدن.

اونها همچنین میتونن برای بیان جمله های منفی مورد استفاده قرار بگیرند.

مثال: _ Luciana isn’t working now. یا همینطور برای بیان جملات پرسشی: ?Is Luciana working now .

درهر سه این جملات فعل کمکی be هست که افعال am, is, are و گذشته ی اونها was , were رو شامل میشه.

حالا به مثال هایی از دیگر افعال کمکی توجه کنید:

( I don’t play golf every weekend. (do – negative

( Do you play golf every weekend? (do _ question

. We have visited the UK four times

در جمله ی سوم فعل کمکی have کمک کرده که ما از تجربه سفرمون به انگلستان که ۴ بار بوده بگیم درحالی که اگر میگفتیم _ we visited the UK last year فقط از رفتنمون به انگلستان در سال گذشته گفتیم.

در واقع ما با استفاده از فعل کمکی have نخواستیم از زمان دقیق رفتنمون بگیم بلکه خواستیم از کاری که چندبار در طول زندگیمون تجربه اش کردیم حرف بزنیم.

حالا به این جمله نگاه کنید: We have a car.

توجه کنید که دراین جمله برخلاف جمله ی قبلی از فعل have به عنوان فعل اصلی استفاده شده.

حالا شاید بپرسید چطور ممکنه! Have که یک فعل کمکی بوده.

دربعضی موارد از افعال be, do, have به عنوان فعل اصلی استفاده میشه.

مثلا در این جمله فعل have به معنی داشتن هست.

یا در جمله ی _I do my homework after school. فعل do یک فعل اصلی به معنی انجام دادن هست.

نوع دیگر افعال کمکی “modal verb” ها هستند.

Can, could, may, might, will, would, shall, should, must و افعال از این دست جزو فعل های modal هستن.

این افعال به ما کمک میکنن تا به وسیله ی آنها حالت یا اصطلاحا mood رو درجمله بیان کنیم.

در گرامرmood به معنای حالت بیان گوینده یا همون attitude of the speaker هست.

مثال:

 .He might want to come with us

در این جمله من گفتم “او ممکنه بخواد با ما بیاد.” یعنی من از فعل might که یک modal verb هست برای بیان پیش بینی یا احتمال خودم درباره ی چیزی استفاده کردم.

اما اگر میگفتم he wants to come with us، یعنی با اطمینان از آمدن او حرف زدم و هیچ احتمال یا فرضی در لحن و بیان من وجود نداره.

همینطور میشه از این فعل برای بیان توانایی هم استفاده کرد. مثال: _My sister can play the piano.

در این جمله play به معنی نواختن ساز فعل اصلی هست و can به عنوان modal verb بیانگر تواناییست.

یک مثال دیگراز یک modal verb: _you mustn’t smoke here.

میتونید mood یا حالت گوینده رو در این مثال حدس بزنید؟!

من در این جمله از شکل منفی فعل must یعنی mustn’t برای بیان ممنووعیت استفاده کردم تا به طرف مقابل بگم اجازه ی سیگار کشیدن ذر این مکان رو نداره.

افعال با قاعده و بی قاعده در زبان انگلیسی

حالا بیاید درباره ی افعال با قاعده (regular verbs) و افعال بی قاعده (irregular verbs) صحبت کنیم.

در زبان انگلیسی فعل یک جمله بیانگر زمان جمله هست.

آیا میدونید افعال به طور کلی چند فرم دارند؟!

۵ فرم. بله افعال در زبان انگلیسی دارای ۵ فرم می باشند.

۱-پایه (infinitive/base)

۲-حال (present)

۳-گذشته (past)

۴-شکل سوم فعل (past participle)

۵- _ing فرم

حالا به یک مثال از یک فعل با قاعده توجه کنید:

۱-to cook

۲-cook/cooks

۳- cooked

۴- cooked

۵- cooking

به این دلیل به این فعل باقاعده میگیم که شکل گذشته و شکل سوم آن هردو در انتها ed میگیرند.

اما یک فعل بی قاعده را نمیتوان با اضافه کردن ed در انتهای آن به زمان گذشته یا شکل سوم درآورد.

مثال:

۱-to go

۲-go/goes

۳-went

۴-gone

۵-going

و

۱-to be

۲-am/is/are

۳- was/were

۴-been

۵-being

قانون خاصی برای اینکه شکل گذشته و شکل سوم افعال بی قاعده رو حدس بزنید یا به وسیله فرمول خاصی اونهارو بسازید وجود نداره.

شما باید اونهارو در طول زمان یاد بگیرید و به یاد بسپارید.

افعال گذرا یا transitive و افعال ناگذرا یا intransitive

خب حالا میریم سراغ آخرین نوع افعال که به آنها افعال گذرا (transitive) یا ناگذرا (intransitive) میگن.

علی رغم اینکه این بخش آسونه اما بعضی از زبان آموزان دچار اشتباه میشن.

یک فعل گذرا فعلیست که دارای مفعول است، و منظورمان از مفعول اسم شخص، حیوان، اشیا و یا ضمیری هست که عمل بر روی آن انجام میشود.

حالا برای فهم بهتر این موضوع به چند مثال توجه کنید:

۱-Ross kicked the ball

این جمله به این معناست که “راس” توپ را شوت کرد.

اگر من فقط میگفتم “Ross kicked. ” یعنی راس شوت کرد، این سوال مطرح می شد که راس چه چیزی را شوت کرد؟! بنابراین ball در این جمله مفعول هست چرا که کار بر روی آن انجام شده و فعل kicked فعل گذرا هست چرا که همیشه نیاز به یک مفعول داره.

فعل های take, give, hit, carry, kiss, climb, جزو افعال گذرا هستند.

اگر از این افعال سوال چه کسی (what) یا چه چیزی (what) پرسیده بشه، جواب سوال را میتوان داد.

افعال ناگذرا یا intransitive verbs افعالی هستند که مفعول نمی پذیرند.

فعل هایی مثل live, die, laugh, cry, run, sleep, sit, stand جزو این دسته از افعال هستند.

مثال:

.The old man laughed loudly

دراین جمله هیچ مفعولی وجود نداره. “پیر مرد با صدای بلند خندید. ” توجه کنید کلمه ی loudly که قید حالت هست رو با مفعول اشتباه نگیرید.

هر کلمه ای که بعد از فعل میاد حتما مفعول جمله نیست، همونطورکه گفتیم مفعول اسم شخص یا چیزیست که کاری بر روی آن انجام گرفته باشد.

پس حتما به این نکته توجه داشته باشید. اگر از فعل خندیدن سوال چه کسی یا چه چیزی پرسیده شود، جوابی برای آن وجود نخواهد داشت. به همین دلیل به این افعال ناگذرا میگویند.

گفتیم زبان آموزها در این بخش اشتباه میکنند. اما این اشتباه چیه؟! دقت کنید که هیچوقت موقع گفتن یا نوشتن یک جمله ، مفعول فعل گذرا رو از قلم نندازید. به این جمله دقت کنید:

.The thief climbed and then escaped

اشتباه این جمله چیه؟! فعل climb به معنی بالا رفتن یک فعل گذرا هست.

یعنی ما میتونیم این سوال را بپرسیم که از چه چیزی بالا رفت؟ بنابراین ما مفعول فعل گذرا رو دراین جمله نگفتیم که این باعث به وجود آمدن اشتباه میشه.

جمله ی درست به این شکل هست:

. The thief climbed over the wall and then escaped

یعنی دزد از بالای دیوار بالا رفت و سپس فرار کرد.

کاربرانی که این درس را مطالعه نموده اند به مقالات زیر نیز علاقه مند بوده اند: